اربعین

دریا به طلب از برهوت تو گذشت
یک قافله نعره از سکوت تو گذشت

آنروز اگر چه تشنه بودی اما
صد رشته قنات از قنوت تو گذشت

اربعین حسینی بر پیروان حضرتش تسلیت باد.



امام حسین (ع)می فرماید:انسانها بندگان دنیا هستند و دین همچون آب دهان به روی زبان آنهاست.تا آن هنگام
که زندگیشان فراهم است و در رفاه قرار دارند دین را بر زبان می گردانند.ولی وقتی که زمان آزمایش فرا رسد،دینداران واقعی کمیاب می شوند.

اگرکمی نوار زندگیمونو به عقب برگردونیم وفکر کنیم ،منصفانه فکر کنیم،(افکار آدمها حریمی است که هیچ کس در آن راه نداره) میفهمیم که جزو کدوم دسته بودیم . دین فقط یک حربه بوده برای رسیدن به اهداف دنیامون و به قول دکتر شریعتی دینمون واسمون (نام ونان) می آورد یا لقلقه ی زبان برای فریب عوام وریاو تظاهر و گاهی وقتها هم شاید برا ی حفظ آبرو... یا اینکه نه ،واقعا آنچه را که مدعی اش بودیم عاملش هم بودیم.نه برای تحسین و جلب رضایت و توجه مردم،بلکه برای جلب رضای خدا،فقط و فقط و این یعنی خلوص.یعنی همان کاری که( حر ) در قیام عاشورا کردو ماندگار شد.
خیلی سخته و فقط زمان آزمایش است که معلوم می شه چقدر با خودمون و خدای خودمون رو راست بودیم . بعضی از ما تا اسم آزمایش الهی به گوشمون می خوره فورا سخت ترین مصائب دنیا مثل بیماری،فقر،مرگ و... جلوی نظرمون مجسم می شه!غافل از اینکه ممکنه همین حالا در حال پس دادن امتحان الهی باشیم وندونیم. خدا تک تکمون رو با کوچترین اتفاقاتی که در طول زندگی رخ می ده وما به سادگی از کنارش میگذریم ،داره امتحان میکنه و صدها نشانه و علامت سر راهمون میگذاره تا بفهمیم و ما غافل . همینه که( دینداران واقعی کمیاب میشوند)....
دین داری و عشق به امام این نیست که هر کس بیشتر سینه زد ، محکمتر پای کوبید و بلندتر گریست و بر سر و صورت زد..،
دین داری یعنی معرفت، اطاعت ، سر سپردگی و بندگی خدا و لا غیر .


کسی که رضای خدا را طلب کند گرچه همراه با ناراحتی و غضب مردم باشد،خداوند او را از مردم کفایت کرده وبی نیاز میکند.کسی که رضا و پسند مردم را به غضب خداوند طلب کند،خداوند متعال امور و کار او را به مردم واگذار می کند.
امام حسین (ع)


افسوس ، به جای آنکه افکار حسین را به ما بیاموزند ،زخمهای تنش را نشان میدهند و بزرگترین رنجش را تشنگی معرفی میکنند.
دکتر شریعتی

نیایش

خدایا !

به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ

بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است حسرت نخورم

و مردنی عطا کن که بر بیهودگی اش سوگوار نباشم

بگذار تا آن را من خود انتخاب کنم

اما آنچنان که تو دوست داری

چگونه زیستن را تو به من بیاموز

چگونه مردن را من خود خواهم آموخت

(معلم شهید دکتر علی شریعتی)

بارالها.....

بارالها..
به من توفیق تلاش در شکست
صبر در نا امیدی
رفتن بی همراه
جهاد بی سلاح
کار بی پاداش
فداکاری درسکوت
دین بی دنیا
مذهب بی عوام
عظمت بی نام
خدمت بی نان
ایمان بی ریا
خوبی بی نمود
گستاخی بی خامی
مناعت بی غرور
عشق بی هوس
تنهایی در انبوه جمعیت
و
دوست داشتن بی آنکه دوست بداند
روزی کن...
خدایا عقیده ی مرا از دست عقده ام مصون بدار.
آمین..